Life on Earth is meant to be a learning experience—learning from the mistakes we make and the traumas we endure. It’s not always easy, but that’s the nature of life here. Triggers are opportunities and reminders that we’re dealing with a trauma, large or small, and that there’s a chance to heal an inner wound. It may feel uncomfortable, but it’s also a beautiful opportunity to gain insight and recognize our strength. It’s also a chance to break behaviors, thought patterns, and (inter)generational issues in relationships, friendships, work, romance, family, culture, and society.

When we encounter one of these wounds, it sends us signals of discomfort, making us want to avoid or run away from it. It feels uneasy, it grates, and it’s uncomfortable. Be honest and brave enough to face the discomfort. Let your curious self engage in an open conversation with yourself.

If you identify with any of these statements, it’s likely that you’re dealing with trauma, a wound:

– You constantly feel “not good enough”
– You experience a nagging feeling that “something is wrong” with you
– You feel you must “stay small to be loved and accepted”
– You feel “guilty for wanting more” than you currently have
– You fear “rejection by your mother” or similar figures in your life
– You are naturally “wary of other women,” especially those outside your inner circle
– You feel consistently “judged and misunderstood by other women” due to your choices
– You feel “excluded from certain situations or events” because of who you are
– You feel a “consistent comparison to other women,” even those you trust and look up to
– You feel you must “hide or silence your spirituality or worldview” from others
– You feel a “sense of fear and survival threat when you resist the majority’s expectations”
– You hesitate to “fully be yourself for fear of rejection, exile, or condemnation as ‘wrong’”
– You feel the need to “suppress certain cultural traditions” to avoid seeming “different”

If any of these statements resonate with you, you may be dealing with one (or all) of these inner wounds.

### What Are the Three Intergenerational Wounds?
On one hand, they are three distinct wounds; on the other, they’re interconnected. The three intergenerational wounds—“trinity wounds”—are deeply interwoven and connected. Each of these wounds has a long history and could be considered part of intergenerational trauma.

– **The Mother Wound**
This is the pain of being a woman, passed down through generations of women in patriarchal cultures. It includes the dysfunctional coping mechanisms developed to manage that pain.

– **The Sister Wound**
This is the pain of consistent betrayal or hurt from other women in our lives and society. This wound is reinforced by social expectations, norms, and other wounds (like the mother and priestess/witch wounds) that we encounter.

– **The Defiant Woman (Priestess and Witch) Wound**
The defiant woman wound is the pain of being persecuted for being a strong woman with convictions and inherent power. This wound traces back to the times of persecution and is ancestral trauma passed down through generations.

All these wounds are deeply rooted in our cultural and ancestral DNA. They’re not wounds that can be swept under the rug, nor can they be ignored. Healing and growing beyond them is hard work, but it’s a chance to recognize, acknowledge, remember, and emerge stronger. It’s an opportunity to choose not to suffer but to lead, becoming the strong and independent women we are at our core.

Breaking free from the cycles of suffering and martyrdom as women is intense and profoundly important. Ignoring these wounds and choosing not to heal is, in my view, a shame. The pervasive feeling of “something is wrong with me” and the fear of failure or disapproval weigh far more than taking responsibility to no longer participate in eternal suffering. Showing that you are a powerful woman, with your own opinions and the ability to live in harmony with others, is so much richer.

### When We Don’t Heal These Wounds Personally, We Experience:
– Undefined or weak boundaries
– A vague sense of self-identity
– Feeling unworthy of creating the life you want
– Minimizing yourself and not daring to take up space
– Avoiding expressing your truths or standing up for your beliefs
– Constant fear of failing to meet the expectations of parents, family, friends, or society
– Unconscious self-sabotage
– Waiting for permission or approval from others before doing things for yourself
– Feeling threatened or unsafe around other women
– Feeling “different” or “rejected” due to your spiritual or cultural beliefs

### The Collective Costs of Not Healing These Wounds:
– Lack of “safe spaces” to process, heal, and break these wounds
– A divided and inconsistent “us versus them” mentality
– A pervasive mindset of scarcity
– Ongoing intergenerational trauma

### The Power of Healing These Wounds Looks Like:
– Individually healing these wounds allows us to create safe spaces for other women to do the same.
– Collectively healing these wounds stops the cycle of intergenerational trauma and enables younger generations to create a better world.
– Once we collectively heal these wounds, the power dynamics in our society and culture will shift toward a more just world.
– Individually healing allows us to recognize our inherent power and abilities, enabling others to embrace their own strengths.

### What’s Next?
I’ll explore these three intergenerational wounds further in upcoming blog posts, to clarify how these wounds originated, how they appear in daily life, and what we can do individually and collectively to heal them.

**Disclaimer:**
I am not a medical doctor. I am an alternative holistic therapist and can guide you through your process, but if symptoms persist, I strongly recommend consulting a general practitioner or specialist first.

---

Nederlandse vertaling:

Een introductie in de drie-éénheidswonden; moeder, zuster en eigenzinnige vrouw

Een introductie in de drie-éénheidswonden 

Het leven op aarde is bedoeld om te leren. Te leren van de fouten die we maken en de trauma’s die we opdoen. Dat is niet altijd even gemakkelijk maar wel hoe het leven op aarde in elkaar steekt. Triggers zijn kansen en reminders dat we te maken hebben met een trauma, kleine en grote, en dat we er een kans is om een innerlijke wond te helen. Het voelt ongemakkelijk zeker waar maar het is een prachtige kans om inzicht op te doen en te laten zien dat we sterker zijn dan dat we denken. Ook is het een kans om gedragingen, gedachtepatronen en (inter)generationele kwesties op relationeel, vriendschappelijk, werk, romantisch en op familie, cultureel en/of maatschappelijk te doorbreken. 

Wanneer we met een van deze wonden te maken hebben is het signaal wat we oppikken degene die aangeeft dat voelt ongemakkelijk. Ik trek er liever met een boog omheen of ik ren er liever van weg. Het schuurt. Het wringt. Het is ongemakkelijk. Wees zo eerlijk en dapper om het ongemak in de ogen aan te kijken. Laat je nieuwsgierige ik een eerlijk en open gesprek met jezelf aangaan.

Als jij je met een van deze uitspraken identificeert kan je ervan uitgaan dat je te maken hebt met een trauma, een wond: 

• Je merkt dat je constant in een staat van ‘ik ben niet goed genoeg’ bevindt
• Je ervaart een zeurend gevoel op de achtergrond van je gedachte ‘dat er iets mis met je is’
• Je voelt dat ‘je klein moet blijven om bemind en aardig gevonden’ te worden.
• Je ervaart ‘een schuldgevoel omdat je meer wilt’ dan je nu hebt
• Je bent ‘bang voor afwijzing door je moeder’ of vergelijkbare figuren in je leven
• Je bent van nature ‘wantrouwend tegenover vrouwen’ (vooral degenen die niet in je binnenste cirkel zijn)
• Je voelt je consequent ‘beoordeeld en verkeerd begrepen door andere vrouwen’ vanwege je levenskeuzes of beslissingen
• Je voelt je ‘buitengesloten van bepaalde situaties, gebeurtenissen of gelegenheden vanwege wie je bent’
• Je voelt een ‘consistente vergelijking met andere vrouwen’, zelfs degenen die je vertrouwt en waar je naar opkijkt
• Je hebt het ‘gevoel dat je je moet “verstoppen” of “zwijgen” over je spiritualiteit of wereldbeeld’ voor anderen (zowel vrouwen als mannen)
• Je voelt een ‘gevoel van angst en bedreiging voor overleving wanneer je je verzet tegen wat de ‘meerderheid’ je zegt te doen, denken, voelen, zijn’
• Je deinst ervoor terug om ‘volledig jezelf te zijn uit angst voor afwijzing, verbannen te worden of beschuldigd te worden van “fout” of “slecht”’
• Je hebt het ‘gevoel dat je sommige van je gebruiken, rituelen of culturele tradities moet onderdrukken’ om niet “anders” of “anders” te lijken

Als je identificeert met een van deze uitspraken, heb je mogelijk te maken met een (of alle) innerlijke wonden.

Wat zijn de drie intergenerationele wonden?
Aan de ene kant zijn het drie afzonderlijke wonden aan de andere kant zijn ze ook onderling met elkaar verbonden. De drie intergenerationele wonden ‘Drie eenheidswonden’ zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Alle drie deze wonden hebben een zeer lange geschiedenis en zouden worden beschouwd als onderdeel van intergenerationeel trauma. 

De moederwond
Is de pijn van het vrouw zijn, doorgegeven door generaties vrouwen in patriarchale culturen. En het omvat de disfunctionele coping-mechanismen die worden gebruikt om die pijn te verwerken.

De zusterwond
Is de pijn van het consequent verraden of verwond worden door andere vrouwen in ons leven en onze cultuur. Deze wond wordt versterkt door maatschappelijke verwachtingen, normen en de andere wonden (zoals moeder- en priesteres/hekswonden) die we in het leven tegenkomen.

De Eigenzinnige vrouw “Priesteres-en Heks wond”
De eigenzinnige is de pijn van opgejaagd en vervolgd worden omdat ze een vrouw is met sterke overtuigingen en inherente kracht. Deze wond gaat helemaal terug tot de brandende tijden en is een voorouderlijk trauma dat generatie na generatie wordt doorgegeven.

Al deze wonden zijn diep geworteld in ons culturele en voorouderlijke DNA. Het zijn geen wonden die we eenvoudigweg onder de mat kunnen wegvegen. Het zijn wonden die we ons niet langer kunnen veroorloven om te negeren. Het is hard werk om te helen en te groeien naar een betere of een oprechte versie van jezelf waarin je niet langer gevangen zit in eeuwig lijden van een van deze wonden. Het is een kans om het te zien, erkennen, herkennen, herinneren en sterker van te worden. De kans om ervoor te kiezen om niet te lijden maar te leiden als de sterke en onafhankelijke vrouwen dat we in de essentie zijn. 

Het doorbreken van het eeuwig lijden en martelaarschap als vrouw is intens en ontzettend belangrijk. Het negeren en er ervoor te kiezen om deze wonden niet te genezen is naar mijn mening zonde. Het doordringende gevoel van dat “er iets mis is met mij” en het weigeren om je potentieel waar te maken omdat je bang bent voor mislukking of afkeuring weegt veel zwaarder dan verantwoordelijkheid nemen om niet meer deel uit te maken van het eeuwig lijden. Door te laten zien dat jij een krachtige vrouw bent, die haar eigen mening heeft en in harmonie met anderen kan samen leven is zoveel rijker.

Wanneer we deze wonden niet op persoonlijk niveau helen. Ervaren we: 

• Je hebt ongedefinieerde of zwakke grenzen 
• Je ervaart onduidelijk gevoel van wie ben ik
• Je voelt je niet waardig om mijn eigen wereld te creëren naar mijn wensen
• Je maakt jezelf kleiner dan nodig is en durft geen ruimte in te nemen
• Je durft je waarheden niet te uiten of voor jezelf en je overtuigingen op te komen
• Je ervaart constante angst om niet in de maat te lopen met de eisen en verwachtingen van je ouders, familie, vrienden en de maatschappij
• Je doet onbewust aan zelfsabotage
• Je wacht op een ander voor toestemming of goedkeuring voordat je dingen voor jezelf doet
• Je ervaart constante bedreiging en voelt je onveilig in de buurt van andere vrouwen
• Je ervaart een gevoel van “anders” of “afgewezen” zijn vanwege jouw spirituele of culturele overtuigingen

De collectieve kosten van het niet genezen van deze wonden. Ervaren we:

• Het gebrek aan “veilige ruimtes” om deze wonden te verwerken, te helen en te doorbreken
• Een verdeelde en inconsistente wereld van ‘wij’ versus ‘zij’-mentaliteit
• Een constante en alomtegenwoordige mentaliteit van schaarste
• Aanhoudend intergenerationeel trauma

De kracht van het genezen van deze wonden ziet er als volgt uit:

• Naarmate we deze wonden individueel beginnen te helen, beginnen we veilige ruimtes te creëren voor andere vrouwen om hetzelfde te doen
• Als we collectief beginnen te genezen van deze wonden, stoppen we de intergenerationele traumacyclus en helpen we de jongere generaties in staat te stellen een betere wereld voort te brengen
• Wanneer we deze wonden collectief hebben genezen, zal de machtsdynamiek in onze samenleving en cultuur beginnen te verschuiven naar een meer rechtvaardige wereld
• Als we deze wonden individueel helen, beginnen we onze inherente kracht en capaciteiten te zien en kunnen we anderen in staat stellen om hun eigen inherente kracht en capaciteiten te omarmen

Wat is het volgende?

Deze drie intergenerationele wonden zal ik nog verder uitdiepen in de opkomende blogartikelen. Om zo helder te krijgen hoe deze wonden zijn ontstaan, hoe ze dagelijks in ons leven verschijnen, wat we individueel en collectief kunnen doen om deze wonden te helen.

Disclaimer:

Allereerst wil ik aangeven dat ik geen arts ben. Ik ben een alternatief holistisch therapeut en kan je begeleiden in het proces wat je doormaakt, maar bij aanhoudende klachten adviseer ik allereerst bij de huisarts of een specialist langs te gaan.

.