Een introductie in de drie-éénheidswonden
Het leven op aarde is bedoeld om te leren. Te leren van de fouten die we maken en de trauma’s die we opdoen. Dat is niet altijd even gemakkelijk maar wel hoe het leven op aarde in elkaar steekt. Triggers zijn kansen en reminders dat we te maken hebben met een trauma, kleine en grote, en dat we er een kans is om een innerlijke wond te helen. Het voelt ongemakkelijk zeker waar maar het is een prachtige kans om inzicht op te doen en te laten zien dat we sterker zijn dan dat we denken. Ook is het een kans om gedragingen, gedachtepatronen en (inter)generationele kwesties op relationeel, vriendschappelijk, werk, romantisch en op familie, cultureel en/of maatschappelijk te doorbreken.
Wanneer we met een van deze wonden te maken hebben is het signaal wat we oppikken degene die aangeeft dat voelt ongemakkelijk. Ik trek er liever met een boog omheen of ik ren er liever van weg. Het schuurt. Het wringt. Het is ongemakkelijk. Wees zo eerlijk en dapper om het ongemak in de ogen aan te kijken. Laat je nieuwsgierige ik een eerlijk en open gesprek met jezelf aangaan.
Als jij je met een van deze uitspraken identificeert kan je ervan uitgaan dat je te maken hebt met een trauma, een wond:
- Je merkt dat je constant in een staat van ‘ik ben niet goed genoeg’ bevindt
- Je ervaart een zeurend gevoel op de achtergrond van je gedachte ‘dat er iets mis met je is’
- Je voelt dat ‘je klein moet blijven om bemind en aardig gevonden’ te worden.
- Je ervaart ‘een schuldgevoel omdat je meer wilt’ dan je nu hebt
- Je bent ‘bang voor afwijzing door je moeder’ of vergelijkbare figuren in je leven
- Je bent van nature ‘wantrouwend tegenover vrouwen’ (vooral degenen die niet in je binnenste cirkel zijn)
- Je voelt je consequent ‘beoordeeld en verkeerd begrepen door andere vrouwen’ vanwege je levenskeuzes of beslissingen
- Je voelt je ‘buitengesloten van bepaalde situaties, gebeurtenissen of gelegenheden vanwege wie je bent’
- Je voelt een ‘consistente vergelijking met andere vrouwen’, zelfs degenen die je vertrouwt en waar je naar opkijkt
- Je hebt het ‘gevoel dat je je moet “verstoppen” of “zwijgen” over je spiritualiteit of wereldbeeld’ voor anderen (zowel vrouwen als mannen)
- Je voelt een ‘gevoel van angst en bedreiging voor overleving wanneer je je verzet tegen wat de ‘meerderheid’ je zegt te doen, denken, voelen, zijn’
- Je deinst ervoor terug om ‘volledig jezelf te zijn uit angst voor afwijzing, verbannen te worden of beschuldigd te worden van “fout” of “slecht”’
- Je hebt het ‘gevoel dat je sommige van je gebruiken, rituelen of culturele tradities moet onderdrukken’ om niet “anders” of “anders” te lijken
Als je identificeert met een van deze uitspraken, heb je mogelijk te maken met een (of alle) innerlijke wonden.
Wat zijn de drie intergenerationele wonden?
Aan de ene kant zijn het drie afzonderlijke wonden aan de andere kant zijn ze ook onderling met elkaar verbonden. De drie intergenerationele wonden ‘Drie eenheidswonden’ zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Alle drie deze wonden hebben een zeer lange geschiedenis en zouden worden beschouwd als onderdeel van intergenerationeel trauma.
De moederwond
Is de pijn van het vrouw zijn, doorgegeven door generaties vrouwen in patriarchale culturen. En het omvat de disfunctionele coping-mechanismen die worden gebruikt om die pijn te verwerken.
De zusterwond
Is de pijn van het consequent verraden of verwond worden door andere vrouwen in ons leven en onze cultuur. Deze wond wordt versterkt door maatschappelijke verwachtingen, normen en de andere wonden (zoals moeder- en priesteres/hekswonden) die we in het leven tegenkomen.
De Eigenzinnige vrouw “Priesteres-en Heks wond”
De eigenzinnige is de pijn van opgejaagd en vervolgd worden omdat ze een vrouw is met sterke overtuigingen en inherente kracht. Deze wond gaat helemaal terug tot de brandende tijden en is een voorouderlijk trauma dat generatie na generatie wordt doorgegeven.
Al deze wonden zijn diep geworteld in ons culturele en voorouderlijke DNA. Het zijn geen wonden die we eenvoudigweg onder de mat kunnen wegvegen. Het zijn wonden die we ons niet langer kunnen veroorloven om te negeren. Het is hard werk om te helen en te groeien naar een betere of een oprechte versie van jezelf waarin je niet langer gevangen zit in eeuwig lijden van een van deze wonden. Het is een kans om het te zien, erkennen, herkennen, herinneren en sterker van te worden. De kans om ervoor te kiezen om niet te lijden maar te leiden als de sterke en onafhankelijke vrouwen dat we in de essentie zijn.
Het doorbreken van het eeuwig lijden en martelaarschap als vrouw is intens en ontzettend belangrijk. Het negeren en er ervoor te kiezen om deze wonden niet te genezen is naar mijn mening zonde. Het doordringende gevoel van dat “er iets mis is met mij” en het weigeren om je potentieel waar te maken omdat je bang bent voor mislukking of afkeuring weegt veel zwaarder dan verantwoordelijkheid nemen om niet meer deel uit te maken van het eeuwig lijden. Door te laten zien dat jij een krachtige vrouw bent, die haar eigen mening heeft en in harmonie met anderen kan samen leven is zoveel rijker.
Wanneer we deze wonden niet op persoonlijk niveau helen. Ervaren we:
- Je hebt ongedefinieerde of zwakke grenzen
- Je ervaart onduidelijk gevoel van wie ben ik
- Je voelt je niet waardig om mijn eigen wereld te creëren naar mijn wensen
- Je maakt jezelf kleiner dan nodig is en durft geen ruimte in te nemen
- Je durft je waarheden niet te uiten of voor jezelf en je overtuigingen op te komen
- Je ervaart constante angst om niet in de maat te lopen met de eisen en verwachtingen van je ouders, familie, vrienden en de maatschappij
- Je doet onbewust aan zelfsabotage
- Je wacht op een ander voor toestemming of goedkeuring voordat je dingen voor jezelf doet
- Je ervaart constante bedreiging en voelt je onveilig in de buurt van andere vrouwen
- Je ervaart een gevoel van “anders” of “afgewezen” zijn vanwege jouw spirituele of culturele overtuigingen
De collectieve kosten van het niet genezen van deze wonden. Ervaren we:
- Het gebrek aan “veilige ruimtes” om deze wonden te verwerken, te helen en te doorbreken
- Een verdeelde en inconsistente wereld van ‘wij’ versus ‘zij’-mentaliteit
- Een constante en alomtegenwoordige mentaliteit van schaarste
- Aanhoudend intergenerationeel trauma
De kracht van het genezen van deze wonden ziet er als volgt uit:
- Naarmate we deze wonden individueel beginnen te helen, beginnen we veilige ruimtes te creëren voor andere vrouwen om hetzelfde te doen
- Als we collectief beginnen te genezen van deze wonden, stoppen we de intergenerationele traumacyclus en helpen we de jongere generaties in staat te stellen een betere wereld voort te brengen
- Wanneer we deze wonden collectief hebben genezen, zal de machtsdynamiek in onze samenleving en cultuur beginnen te verschuiven naar een meer rechtvaardige wereld
- Als we deze wonden individueel helen, beginnen we onze inherente kracht en capaciteiten te zien en kunnen we anderen in staat stellen om hun eigen inherente kracht en capaciteiten te omarmen
Wat is het volgende?
Deze drie intergenerationele wonden zal ik nog verder uitdiepen in de opkomende blogartikelen. Om zo helder te krijgen hoe deze wonden zijn ontstaan, hoe ze dagelijks in ons leven verschijnen, wat we individueel en collectief kunnen doen om deze wonden te helen.
Stuur mij een e-mail als je een afspraak wilt maken bij mij in de praktijk.
Ben je geïnteresseerd in mijn diensten dan ben je mogelijk ook geïnteresseerd in het volgende:
Disclaimer:
Allereerst wil ik aangeven dat ik geen arts ben. Ik ben een alternatief holistisch therapeut en kan je begeleiden in het proces wat je doormaakt, maar bij aanhoudende klachten adviseer ik allereerst bij de huisarts of een specialist langs te gaan.
.